song.—o, were i on parnassus hill

    tune—“my love is lost to me.”

    o, were i on parnassus hill,

    or had o' heliy fill,

    that i might catch poetic skill,

    to sing how dear i love thee!

    but nith maun be my muse's well,

    my muse mauhy bonie sel',

    on corsin i'll glowr and spell,

    and write how dear i love thee.

    then e, sweet muse, inspire my lay!

    for a' the lee-lang simmer's day

    i couldna sing, i couldna say,

    how much, how dear, i love thee,

    i see thee dang o'er the green,

    thy waist sae jimp, thy limbs sae ,

    thy tempting lips, thy roguish een—

    by heaven ah i love thee!

    by night, by day, a-field, at hame,

    the thoughts o' thee my breast inflame:

    and aye i muse and sing thy name—

    i only live to love thee.

    tho' i were doom'd to wander on,

    beyond the sea, beyond the sun,

    till my last weary sand was run;

    till then—and then i love thee!